donderdag 29 april 2010

Durano niet te bestellen

Al ruim 2 wekenlang probeer ik 2 banden bij mijn locale fietsboer te bestellen en wel: 28-406 Durano draad met 2 bijbehorende binnenbanden van schwalbe. Het wil maar niet lukken.. Ik ben een week geleden al naar huis gegaan met 2 banden maar dat bleken 451 banden te zijn (óók 20 inch). Die wilde ik vandaag ruilen voor de 406 variant, maar helaas...nu kreeg ik ineens de vouwvariant. Maar die is 30 euro, veel duurder dus. Ook met de binnenbanden wilde het maar niet lukken. De winkelier begon nu te mopperen: dit schiet ook niet op, dat bestellen van die banden. Hij vergeet echter dat ik ook een klant ben in de herfst als ik fietsspullen koop. En in de winter, én in het voorjaar. En dan is het doodstil in zijn winkel en is hij wél blij met mij. Ik heb werkelijk alles, maar dan ook alles wat ik besteld heb teruggegeven en het volledige bedrag teruggevraagd. Dat kreeg ik ook. Hij was al lang blij dat hij mij nu kwijt was in deze drukke tijd. Maar straks, als het rustig is...is hij mij ook kwijt. Even een mail naar velomobiel.nl: ja wij hebben draad durano voor 18 euro. Dat is al 10 euro goedkoper dan bij Fietswereld Dekker in Geldermalsen!! Ik win dus 20 euro + 1,50 per binnenband is totaal 23 euro. Voor dat bedrag laat ik ze graag opsturen. Over een paar dagen hoop ik ze in huis te hebben en weet ik meer.

Gegroet,

Paul.

woensdag 28 april 2010

bloesemtocht














Zondag 25 april. Verleden week stond de appelbloesem nog niet in bloei, vandaag wel. Nog 2 weken en dan zijn de mooie sneeuwwitte bloemen weer verdwenen. Verleden week werd de Rode Kruis Bloesemwandeltocht georganiseerd en wandelden duizenden mensen langs kale bomen. Vandaag halen we de stadsjongen Beekmans op om hem eens een natuurlesje te leren. Het zou een appelig dagje worden. Om 8 uur is Herman bij mij. Omdat we met Marcel pas om 10 uur afgesproken hebben in Utrecht drinken we eerst maar een bakkie koffie. De eerste is toch vaak het lekkerst. Ik was ook nog niet helemaal zo ver deze keer. Om half 9 vertrokken we naar Culemborg. De pont ligt om 8.45 aan de overkant. We wachten en wachten. Om vijf voor 9 gaat de pontbaas pas aan boord, zijn dienst begint om 9 uur. Mopperdemopper, nou moeten we toch nog opschieten. Het duurt allemaal eeuwen voor ons gevoel en om ong 9.15 schieten we de pont af. Ik weet aan de noordkant van het Amsterdam-Rijnkanaal een mooi strak fietspad naar Utrecht. Mooi glad speedasfalt. Ik duik achter mijn schermpje en geef gas. Mijn gloednieuwe Furious Fred achter staat op 7 bar en loopt superlicht. Ik rijd 47 en wacht op het gele gevaar in mijn spiegeltje. Ik zie Herman wel, maar hij komt niet dichterbij, de afstand wordt eerder groter. Hij heeft zijn kojaks vóór omgewisseld voor PM 47 en voelt dat ze veel zwaarder rijden. Hij twijfelt zelf of het tussen de oren zit. Het zijn niet zijn banden. Om kwart voor tien zijn we in Utrecht en ontmoetten we Marcel. Even kletsen en op naar de koffie. In Nieuwegein is alles nog dicht. Wegrestaurant VanderValk dan maar in Vianen. We zetten de velo's op de parkeerplaats (auto) en drinken koffie en eten appelgebak met uitzicht op onze fietsjes. We gaan Marcel vandaag laten zien waar die appels vandaan komen. In Vianen pikken we het Merwedekanaal op en dit kanaal brengt ons naar de Linge en wel bij Arkel. De Linge kronkelt daar en is overvol met fietsers, motoren, scooters, oldtimers, wandelaars en...3 velomobielen. De grond rondom de Linge is zeer vruchtbaar, heet niet voor niks de Betuwe en al snel zien we de boomgaarden. Foto's van de mooie bloemen. Grappig idee dat dat nou een appel wordt. Bewust laten we de snelheid even voor wat het is en gaan we recreatief toeren. Heerlijk eigenlijk, armen buiten boord, 25 per uur en genieten van de natuur. Bij Beesd begint de befaamde Appeldijk. Oude hoogstambomen langs een smal dijkje. Hier stond het verkeer af en toe vast. Blijven lachen is het beste en rond 1 uur zijn we al in Tricht en is het tijd voor koffie met alweer appelgebak. Ik wissel wat natte T-shirts in voor droge en een uur later nemen we afscheid van Herman. Hij slaat af naar Zaltbommel. Ik laat Marcel oranjestad Buren nog even zien en via Asch gaan we naar Beusichem om daar de pont te nemen. Die pont heb ik nog nooit zo druk gezien. Via het Amsterdam-Rijnkanaal weer terug naar Utrecht. Marcel wist het verder wel te vinden. In Utrecht lieten we 2 niet slechte wielrenners zien hoeveel logischer het is om in een strada/quest te fietsen. Met 120 km in de benen razen we ze met 47 voorbij en houden we die snelheid nog lang vast tot we ze niet meer zien in de spiegels. We nemen afscheid en ik besluit om richting de Dom te rijden. Ik kan dat kanaal echt even niet meer zien. Mijn linker-knie doet trouwens pijn. Ik krijg dit meestal als ik teveel geremd (en opgetrokken) heb. Paar dagen rust en dat is het wel weer weg. 6 uur thuis, 150 km gereden.

De Furious Fred is de 50-559 zonder anti-lek. Nog geen 300 gram, ik heb dus 700 gram winst (verlies is beter) tov de PM 54. Het lekverhaal moet Joe maar oplossen in de binnenband. Morgen krijg ik de Durano's en ga ik die eens testen. 28-406. Snel zullen ze wel zijn en ik ben weer een kilo lichter tov PM47. Maar de grote vraag is: hou ik nog voldoende comfort over . Ik hou u op de hoogte...

zaterdag 10 april 2010

Joe's Super Sealant



Gisteren reed ik de laatste 20 kilometer niet zo heel lekker meer. Dat mag natuurlijk, na 120 km gereden te hebben en de wind niet meer mee. Ik had al eens geknepen in mijn voorbanden maar die voelden prima hard aan. Vanochtend maar eens kijken naar de druk in mijn achterband en wat bleek: zeker een bar uit mijn Perfect Moiree 54. Tijd om de achterband (voor het eerst) maar eens los te halen en te checken hoe de binnenband eruit ziet. Wat blijkt: een scherp stuk glas door de buitenband heen heeft een gat geprikt in de binnenband en is weer netjes gevuld met Racing Sealant. Alleen een bar bijpompen zou voldoende zijn, maar toch maar een plakker erop voor de zekerheid. Het blauwe velglint van het 559 wiel ziet er trouwens wel mooi uit. Dekt alles veel beter af dan het rubberen lintje van het voorwiel . Deze heb ik al vervangen maar het lint om het achterwiel laat ik zitten.
Op de foto is goed te zien hoe Joe te werk gaat. Thanks mate !

Ps: Het kleine gaatje in de witte vulling is ontstaan tijdens het schuren (voor een duidelijke foto). Flink op druk en in een emmer water was het gat potdicht.

vrijdag 9 april 2010

Met Beekie door het groene hart




Een vrijdag waarop alles kan. Vroeg opstaan, patienten behandelen en om twaalf uur gooi ik wat droge T-shirts in mijn Strada, eet snel een boterham met Pindakaas en klim in mijn fiets: op naar Breukelen ! Dat kan omdat mijn echtgenote het roer overneemt (ook fysiotherapeut sinds een jaar) en 0mdat ik gisteren een grote pan Broccoli-cremesoep gemaakt heb met 2 grote platen Pizza. Eten voor 2 dagen dus, voor 6 man. Nu alleen nog zorgen dat ik om 2 uur in Breukelen sta. Windje tegen dus mijn super-ventilerende kap met schoorsteen op de fiets met het schermpje erop. De wind glijdt over me heen en ik houd makkelijk de 32 op de teller. Om 1 uur rijd ik al langs het Amsterdam-Rijnkanaal richting Nieuwegein. Een vrouw laat haar honden uit. Nou ja, honden: kalveren zijn het. Hoger dan mijn Strada. Ik toeter 2 keer een end vantevoren. De honden lopen los en ik heb geen zin om gas terug te nemen. Eén hond zie ik denken....wat is dat, een prooi?? Het beest loopt midden op het fietspad en zet aan om achter mij aan te sprinten. "Helaas" rijd ik over een voet van het beest. Ik voel een bonk en kijk in mijn spiegel. De hond loopt nog gewoon rond, niks aan de hand. Mevrouw de hondenuitlater: op een fietspad rijden fietsen. Houd uw hond in de gaten svp.
Om kwart voor 2 hoor ik mijn telefoon: Beekie is er al. Tja....dacht ik eindelijk eens iets vroeger te zijn, ben ik weer de laatste. 10 over 2 stond ik bij de afslag naar Kockengen en ontmoette ik Marcel. Een praatje en een broodje en op pad. Het mooiste weer wat je kunt bedenken: fris en veel zon. Nét voorbij Kockengen herkende ik de "Hollandse Kade". Linksaf dus en heerlijk toeren door de weilanden. Het is alweer een tijd geleden dat ik hier voor het laatst gefietst heb, maar dit blijft een mooi stukje Nederland. Kievitten en ooievaars rondom ons. Via Harmelen naar Woerden : de streek die ik op mijn duimpje ken, mijn geboortegrond. Via de Lange Linschoten naar Oudewater en daar bij de Heksenwaag op de brug koffie met appelgebak. Beekie dacht dat we in Venetie waren. Een aardige mevrouw maakte een foto van ons, zie Beekies Blog.
We hadden trouwens bar veel bekijks vandaag. Er werd in en om de velomobielen gescharreld en we moesten veel vragen beantwoorden: Moet je zelf fietsen of zit er een motor in? Hoe hard gaat hij ?(blijft een lastige vraag). Op naar Haastrecht (via kromme dijken, ik snap de naam ineens) en vandaar naar de Vlist. Een pareltje in het groene hart. De weg langs de Vlist naar Schoonhoven. Voor wie hem kent: er is een autokant(westelijk van de Vlist) en een fietsweg (oostelijk). Natuurlijk nemen wij de fietsweg, maar aanwonenden mogen daar wel rijden. Tjonge, wat wonen er daar veel mensen "aan". Twee auto's kunnen elkaar daar niet passeren, een Velomobiel en een auto wel. Op een gegeven moment kwam er een tegenligger (luxe auto), maar deze mijnheer ging maar zeer zuinigjes aan de kant. Ik reed voorop en dacht er wel langs te kunnen, maar eenmaal bij de staart van de auto gekomen belandde ik met mijn rechtervoorwiel in de berm en een paar cm daarnaast lonkte de Vlist al naar me...op de rem dus. Mijn linkerwiel zat vast tegen de auto en daarna hoorde ik een krak achter me. Marcel verwachtte dat ik door kon rijden en botste tegen me op. De mijnheer uit de auto was zeer verontwaardigd: "waarom rijden jullie in die gekke karretjes op dit smalle weggetje ? " vroeg hij ons. Ik werd ook boos en vertelde hem dat dit de wereld op zijn kop was: "deze weg is juist voor fietsen gemaakt mijnheer en wees maar blij dat wij niet met de auto zijn want dan konden we elkaar hier al helemaal niet passeren ", antwoordde ik hem. De auto en mijn fiets hadden echter geen schade, alleen Marcel had een kraakje op de neus. Onder de lamp was de lak versplinterd. Volgens mij wel te repareren door Velomobiel. De body daaronder was verder niet kapot. Gek genoeg niks te zien op mijn staart. Het blijft een gebruiksvoorwerp en het is een kwestie van tijd en dan heb ik ook dat soort deukjes.
In Schoonhoven een lekkere cola in de zon met weer veel belangstellenden. Ik liet een peuter van vier de verschillen zoeken tussen de (rode) Strada en de (rode) Quest. Grappig, hij kon geen verschil in de wielen zien, wel zag hij ander veel kleinere verschillen zoals een stukje klitteband op de neus.
Na de pont over de Lek één rechte weg naar Gorinchem. Koptelefoon op en 47 rijden dus. Windje in de rug. Bij de voet van de brug over de Waal gaven we elkaar een hand. Marcel moest nog een km of 25. Ik ook zoiets. Kwart over 6 thuis, 140 km. Pizza met Boccoli-cremesoep...weer.

maandag 5 april 2010

Retourtje Dronten







De dag voor Kerst naar Velomobiel.nl, dan ook maar de dag voor Pasen naar Dronten. De voorspelling voor deze zaterdag was weer heel slecht. Het zou volgens buienradar eigenlijk de hele dag regenen, met kans op hagel en af en toe een donderslag. Vrijdagavond laat besloot ik toch maar om mee te gaan met Herman. Het is afzien natuurlijk, maar zo'n dag is te leuk om over te slaan. De krenten in de pap zal ik maar zeggen. Vrijdagavond overigens op bezoek bij vrienden met wie we één passie delen: "wijn". Er gingen 3 flessen door, dus ik was zaterdagochtend om half 6 niet heel makkelijk wakker te krijgen.Nog niet geheel nuchter van start gegaan, maar gelukkig windkracht 5 in de rug en het zou tot 12 uur droog blijven. Rustig de alcohol uit mijn bloed peddelen dus... De heenweg geen druppel water uit de hemel te verwachten...en dat gebeurde ook niet !
Foto: pont Beusichem

Route:

Doorn - Amersfoort - Nijkerk westelijk voorbij, via de Palestinaweg - Brug - Biddinghuizen - Dronten. 96 KM.






Om half 7 vertrokken vanuit Geldermalsen en om iets voor 11 uur kwamen we aan in Dronten. Prima rit, weinig of geen oponthoud. Een lekker bakkie koffie in wegrestaurant Amersfoort was de enige reden voor een wat langere pauze.
Bij velomobiel moesten er veel kleine dingen gebeuren; een oogje aan de staart om mijn dakje aan te bevestigen als ik hem omgedraait over de bult meeneem, opvulblokjes om mijn reservewiel klem te zetten, reserve-buitenband 40-559 marathon racer, biba's. Maar het belangrijkste is dat mijn wielen niet meer naar rechts trekken. Ymte constateerde dat mijn re-voorwiel een paar mm meer naar voren stond tov het linker. Het kopje op de lange stang vóór 3 slagen uitdraaien en de wielen stonden gelijk. Snel een proefritje en gelukkig; ik kan weer met losse handen rijden (niet te lang ;-) ). Om precies 12 uur nog even een foto gemaakt van waarschijnlijk de snelste Quest. We hebben het bieden gevolgd, 6000 euro voor de mooie fiets van Wim Schermer. Herman liet een 57 tands voorblad monteren. Iets waar ik niet aan moet denken, maar hij fietst er lekker mee. Rond 1 uur weer vertrokken. Buienradar had het weer goed voorspeld: het regende flink nu. Tegen de wind in naar Harderwijk. We wilden nu eens via Voorthuizen, Putten, Barneveld naar Amerongen. Iets korter en meer beschutting. Deze route beviel niet erg. Steeds door drukke winkelgebieden, stoppen en optrekken dus. En net zoals een paar jaar geleden weer verschillende wegomleggingen. We kwamen er wel uit, maar het houdt erg op. Vlak voor Barneveld begon het enorm te hagelen. Doorfietsen was geen optie. Ik zette de fiets op de rem, kroop in de cabine en sloot met de deksel het gat volledig af. Het zal wel geen gezicht geweest zijn, maar zo bleef ik nog een beetje droog. Ik wilde deze keer eens zonder dak rijden. Het waren nml allemaal buien. Een dak is goed voor een langere regenperiode. Bij korte buien is het handiger om een pet op te zetten en die vast te zetten met een zweetband. Dat lukte eigenlijk wel aardig, mijn pet waaide niet af terwijl de wind er aardig aan trok. Voorbij Barneveld een lekkere bak soep met een biertje. De zon kwam er daarna door en de wereld zag er ineens heel anders uit. Het laatste stuk raffelde we af in 2 uur. Eindelijk weer eens snelheden achter in de 30 (met tegenwind). De beklimming van de Amerongse Berg was kaassie voor de Strada. Daar voelt hij zich thuis. Geen gekke dingen meer en moe maar voldaan liet ik om kwart over 7 het bad vollopen.