1 rode lap en verschillende stieren

Zondagochtend 19 september. Meestal heb ik het niet maar nu wel: ik wil RISsen. Omdat ik zelf nog wel eens in een pelotonnetje rijd weet ik de dijken met vers racebloed wel te vinden. De diefdijk bij Leerdam is er één, de Waaldijk van Vuren naar Zaltbommel is ook een geliefde plek voor wielrenners. Eigenlijk al iets te laat, 11 uur, ga ik op jacht. Tot leerdam kwam ik wel groepjes tegen , maar die gingen net de verkeerde kant op. Eindelijk, mijn hart slaat op hol: een verse:

Wat een heerlijk gezicht toch. Spartelend en hulpeloos in gevecht met de wind. Alleen. Kansloos eigenlijk maar goed, de man rijdt net geen 30 tegen een felle westen tegenwind. Ik rij met mijn scherm op de open ventilatiekap en heb totaal geen last van de wind en hoef niet eens aan te zetten om hem te passeren met een snelheid van 36 per uur. Altijd leuk om daarna even in de spiegel te kijken:

Zo'n man moet zich toch even achter de oren krabben en denken:...rijd ik nu echt wel op de juiste fiets ? Ik vervolg mijn rit en ga naar Vuren. Linke soep nu want de op de Waaldijk heb ik, en de wielrenners dus ook, wind mee. En wind was er vandaag genoeg. Na een korte klim zit ik op de dijk en ik kijk om me heen. Helaas, geen wielrenner te zien. Dan maar even stoppen en wat klooien aan mijn remkabels, bagage beter wegstoppen en als ik langzaam wegrijdt maakt mijn hart weer een sprongetje: een heel peloton in volle snelheid. Ik ga 35 rijden en kijk in mijn spiegel. Mijn fel rode strada hebben ze gezien en er wordt een achtervolging in gezet. Vanuit de groep sprint er een sterke renner weg en wil in mijn zog rijden. Hét moment dus om gas te geven. Boven de 40 steekt de renner zijn hand omhoog ten teken dat hij zich gewonnen geeft. Nummer 2 die een velomobiel gaat overwegen.

Verderop heb ik weer geluk. Een groep en er wordt hard gereden. Ik moet boven de 40 blijven om ze te naderen en bij ze te komen. 10 meter achter ze blijven om op adem te komen en daarna erop en erover is mijn strategie. Met 45 ga ik er langs maar dan kom ik achter een trage auto te zitten en loopt mijn snelheid terug naar 30. Genoeg om de jongens kwaad te maken en een sterke renner haakt bij mij aan. Er zit niks anders op...versnellen en versnellen en harder tot..52 per uur. In de spiegel is de wielrenner te zien in blauw tenue:

52 moet ik nu vol zien te houden maar het gaat niet van harte. De wielrenner blijft slim naast mij rijden want de wind komt van de zij. En gelukkig gebeurt wat ik hoopte..hij breekt en moet opgeven. Ik groet met mijn claxon en blijf tegen de 50 rijden. Al heel snel is de wielrenner een stip geworden. Wind mee blijft het toch lastig om een peloton voor te blijven. Vooral bij veel wind hebben ze de wind vol in de zeilen en is mijn aërodynamisch voordeel maar beperkt. Om 1 uur ben ik weer thuis, 70 km gereden. Fluitend laat ik het bad vollopen ;-)

Ik hou um !

Een paar weken geleden heb ik besloten om een carbon strada te bestellen en mijn 10 maanden oude strada te koop te zetten. Wat ik echter niet in de gaten had is dat je bij velomobiel.nl vrijwel direct een strada kunt kopen en krijgen. Dat heeft tot gevolg dat ik dramatisch laag moet zakken met de vraagprijs voor mijn mooie strada. Zegge en schrijve was er één serieuze koper die een proefrit gemaakt heeft. De strada beviel hem (natuurlijk) goed maar hij moest er nog een weekendje over nadenken. In dat weekend heb ik heerlijk gereden tijdens mijn korte kampeervakantie en heb ik besloten hem alleen te verkopen als de potentiele koper accoord gaat met mijn prijs. Zo niet, dan haal ik hem uit de verkoop en houd ik hem. Zondag kreeg ik een tegenbod wat lager was dan mijn vraagprijs en heb ik simply red uit de verkoop gehaald.
En eigenlijk ben ik alleen maar opgelucht over mijn beslissing. Het is ook maar afwachten hoe sterk de Strada Sport is. 8 kg lichter, maar even sterk? Wat gebeurt er als een dakje hard aan de body trekt ? Kan ik nog evenveel bagage vervoeren op de bodem.. allemaal afwachten.
Simply Red ga ik gewoon afrijden. Hij is nu stil en ik rijd er perfect in. Geen pijn in mijn knie meer. Ik hou um !

Kampeerweekend Dwingeloo

Zaterdagavond 4 sep is het feest in Dwingeloo: de oom en tante van mijn vrouw zijn 40 jaar getrouwd. Dwingeloo..een klere-end weg, 175 km enkele reis. Mijn natuurkaart betaal ik al 4 jaar zonder er gebruik van te maken en dit weekend is een mooie gelegenheid om weer eens wat van die mooie rustige terreintjes te bezoeken. Beekie had ik al ingeseind, maar helaas kon hij door omstandigheden niet mee. Vrijdagmiddag om 3 uur kon ik na mijn werk weg. Nog een hele heisa om alles netjes in te pakken. De slaapzak kon ik mooi in de smurfenmuts proppen en daarna hield ik een zee van ruimte over. Ongeveer 10 kilo zwaarder ging ik op pad. De route heb ik laten bepalen door de routeplanner van de fietsersbond. Makkelijk doorfietsen en onverhard vermijden. Ik kreeg een geweldig mooie en snelle route naar later zou blijken. Complimenten aan de voormalige ENFB ! Tussen Wijk bij Duurstede en Doorn kwam ik een 3tal handbikers tegen. Ze reden boven de 30 per uur: knap werk :





De route liep via Terschuur naar Drie (bij Ermelo). Aardig wat hoogteverschil en dan merk je goed dat je een kilo of 10 zwaarder bent dan normaal. In Drie is een staatsbosbeheerterrein bij het Boshuis. Tot mijn verbazing was het terrein vrijwel vol. Alleen nog wat lege plekken op het trekkersveld (voor 1 nacht). Vandaag 75 km gereden


De plek was mooi. Natuurterreinen waren vroeger kampeerbewijsterreinen. Mijn schoonvader moest zo'n bewijs echt "halen". Je deed een soort kampeer-examen en de kampwaard keek of je netjes je spullen opruimt maar vooral of je niet teveel herrie maakt en geen radio of TV aanzet. Radio en TV zijn tegenwoordig nog steeds verboden maar de stilte-eis is overboord gegooid. Tot midden in de nacht werd er veel te luid gepraat en gelachen door veel teveel kampeerders. Algemene kampeerterreinen zijn er genoeg: ga daar dan heen zou ik zeggen. Rust en stilte zijn breekbare dingen. Tien mensen kunnen stil zijn maar als er 1 herrie maakt is de stilte toch weg.






Zaterdag om 8 uur op en om kwart voor 9 reed ik weer. De zon scheen volop en de hei stond mooi in bloei met dauw bedekt.

Mooie fietspaden door de veluwe. Later reed ik door Elburg. Nooit geweest maar verrassend mooi :

Weer een aparte Human Powered Vehicle:

Koeien gaan hier voor:

Om 2 uur 's middags arriveerde ik op een schitterend terrein: Lheederzand. In Lhee dus, gem Dwingeloo. Vandaag 100 km gereden. Mooie ruime kampeerplekken. Geen electriciteit, dus geen grote caravans. Een uur later arriveerde mijn vrouw met mijn kinderen en konden we ons laven aan heerlijk eten en drinken. Genoeg calorieën verbrand dus er konder er ook weer genoeg bij.

Zondag lekker langzaamaan gedaan en pas om 11 uur in de fiets. In Loenen bij Eerbeek wist ik nog een zeer mooie camping van Stichting Goed Kamp. Wel een pittig eindje rijden: 110 km. Om mijn knieën te onlasten ben ik aan het experimenteren met een andere stand van de schoenplaatjes. Ik heb de plaatjes veel meer richting de hak geplaatst en ik voel nu veel minder druk op mijn knieschijven. Wel merk ik dat ik de Hamstrings (spieren achterzijde bovenbeen) meer gebruik. En mijn bilspieren trouwens. Na het stoeltje weer iets meer rechtop gezet te hebben reed ik heerlijk en zonder een centje pijn.

Mooie fietspaden:

Om 5 uur kwam ik in Loenen aan en ik zag dat het terrein erg rustig was. Een beetje te rustig eigenlijk. Toen ik het terrein opreed kwam de kampwaard naar mij toe. Ik hoef zeker niet te vragen of je een plekje vrij hebt riep ik hem toe. Hij keek ietwat moeilijk en vertelde me toen dat met ingang van vandaag de camping alleen open is in de weekenden. Dit terrein ging om 5 uur sluiten. Jammer dan. Ik dacht even na: ik kan een ander terrein zoeken, maar aan de andere kant ben ik 75 km van huis... Mijn knieën voelde ik vrijwel niet dus ik besloot door te rijden naar huis.

Een mooi weekend met een wat abrupt einde maar wel met 350 km in de benen !